چرا رفتی چرا؟

چرا رفتی ؟ تو که دٌر می فشاندی
                       به سوگ دیگران غمنامه خواندی

به ظاهر تا نگردی همچو میمون
                    به پیری پوست صورت می کشاندیسرودی از ندا و همقطاران
                    خودت را جای دشمن می نشاندیدو دنیای تو از شعرت فنا شد
                       به همفکران ولی سودی رساندیسخن هایت ز نوع کافری بود
                            ز سیری حنجر خود را دراندیچو اشراف زادگان از آنور آب 
                           ز فقر من سر خود می تکاندیشعار شد مساوات و فمینیسم
                                دریغا حرفی از دوزخ نراندیچو از میمون نمودی یاد ای کاش
                           نگاهی هم به آینه میرساندیکنون کوته شده دس تت ز دنیا
                   ز سینه کینه چون ( #طوفان ) نراندی

پاسخ من به سیمین بهبهانی