چرا رفتی چرا؟

چرا رفتی ؟ تو که دٌر می فشاندی
                       به سوگ دیگران غمنامه خواندی


به ظاهر تا نگردی همچو میمون
                    به پیری پوست صورت می کشاندی


سرودی از ندا و همقطاران
                    خودت را جای دشمن می نشاندی


دو دنیای تو از شعرت فنا شد
                       به همفکران ولی سودی رساندی


سخن هایت ز نوع کافری بود
                            ز سیری حنجر خود را دراندی


چو اشراف زادگان از آنور آب 
                           ز فقر من سر خود می تکاندی


شعار شد مساوات و فمینیسم
                                دریغا حرفی از دوزخ نراندی


چو از میمون نمودی یاد ای کاش
                           نگاهی هم به آینه میرساندی


کنون کوته شده دس تت ز دنیا
                   ز سینه کینه چون ( #طوفان ) نراندی

پاسخ من به سیمین بهبهانی